گریه کردن راهیست که کودکان به صورت غزیزی برای انتقال مفاهیم و حالات جسمی و روحی خود استفاده می کنند. اگر کمی توجه کنیم آنها با زبان بی زبانی با ما حرف می زنند؛ گریه کردن آنها یعنی من به توجه نیاز دارم.

امام صادق (ع):
روزى پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نماز ظهر را با مردم به جاى آوردند و دو رکعت پایانى نماز را با شتاب خواندند. چون نماز پایان یافت، مردم به آن حضرت عَرض کردند: آیا در نماز اتفاقى رخ داد؟ پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: مگر چه شده است؟ عرض کردند: دو رکعت پایانىِ نماز را با شتاب خواندید. پیامبر صلی الله علیه و آله به آنان فرمودند: مگر شما فریاد بلند آن کودک را نشنیدید؟

اصول کافی | ج6 | ص48